حجت‌الاسلام و المسلمين علی‌اصغر تقوی، مدير مرکز مباحثات فقهی تبليغی جوادالائمه(ع) در گفت‌وگو با  (ايکنا) درباره استفاده مداحان از سبک‌های موسيقی‌ غربی عنوان کرد: در استفاده از سبک و سياق موسيقی غربی در مداحی‌ها و عزاداری‌های دينی و شيعی دو عصيان به چشم می‌خورد؛ عصيان اول اينکه گوينده مرتکب دو حرمت می‌شود. اول شنيدن آهنگ غربی برای تمرين و تقليد واژه‌ها و سبک‌ها و دوم القای به شنونده و اهانت به ساحت مقدس معصومين(ع) که گناه بزرگی است.

وی افزود: چه نيازی است که آنچه به طور طبيعی و در طی 14 قرن قلب‌های ميلياردها انسان را درنوريده است و راه درست را ‌پيموده و به مشکلی هم برنخورده است امروز به دست بعضی از ما به دست غفلت سپرده شود و راه اصلی خود را گم کرده وبه راه انحراف طی مسير کند.

مدير مرکز مباحثات فقهی تبليغی جوادالائمه(ع) تصريح کرد: جبران اين عصيان برعهده چه کسی است؟ جز کسی که به زعم خود مدح می‌کند و شنونده‌ای که به زعم خود مدح می‌شنود؟ در اشعار محتشم کاشانی يا مقبل کاشانی ضمن اينکه از سبک و متد فوق‌العاده کلاسيک استفاده شده در عين حال بيت بيت شعر آنها مکتب توحيد و درس خداشناسی و دانشگاه وحدانيت و معرفی انسان‌های موحد و وحدانی است که انسان قدم به قدم و لحظه به لحظه به خدا و توحيد و تفکرات توحيدی می‌انديشد.

تقوی تصريح کرد: اين اشعار هم آهنگ دارد هم از نوعی موسيقی لطيف دينی و دلنواز معنوی برخوردار است و هم سبک و سياق خاص منحصر به فرد خود را دارد و انسان را از خدا غافل نمی‌کند و موسيقی لهوی يا غنای لهوی که انسان را از خود بيخود می‌کند نيست بلکه برعکس موجب تقرب به خدا و خداپرستان می‌شود.

مدير مرکز مباحثات فقهی تبليغی جوادالائمه(ع) اظهار کرد: نوع آهنگ، لحن و صوت و زيبايی اندام و شکل و شمايل برای مداح ماندگار نيست بلکه پرده برداشتن از واقعيت و حقيقت است که شنونده را خدايی می‌کند و روح او را جلا می‌دهد.از حرف حرف شعر دعبل و فرزدق بوی خدايی شدن مشام جان انسان را سيراب می‌کند. اگر مداح در مسير حرکت مدح و مدحت سير کند همان خواست و فلسفه مداحی تحقق می‌پذيرد چرا که بايد مداح روشنگر باشد، هدايت‌کننده باشد و انسان را به حق نزديک کند آنچه در مداحی دعبل خزاعی و کميت شاعر و فرزدق به چشم می‌خورد و در تاريخ ماندگار شده است توحيدی بودن اشعار و مدح است.

تقوی تبيين کرد: همان‌گونه که از مفهوم اين واژه مقدس مشخص است مداحی يعنی مديحه‌سرايی و مدح گفتن. معصومين(ع) حرکتشان، قيامشان، قعودشان و کلامشان، سکوتشان، امرشان، نهی‌شان، غضبشان، رحمتشان برای خدا بود لذا مدح می‌شوند و مادح بايد به اين امور اشاره کند و اين همان حقيقتی است که نياز جامعه اسلامی و بشريت است.

وی اضافه کرد: وقتی از دانشمند آمريکايی مسيحی که تازه مسلمان شده است می‌پرسند اگر بخواهی حضرت عباس(ع) را برای مخاطبان آمريکايی معرفی کنی برای چه می‌گويی؟ می‌گويد: حضرت عباس (ع) جنگ‌آور، آزادی‌خواه، شجاع، بی باک، از خودگذشته‌ای که از حسين(ع) و خانواده‌اش و هدفش محافظت کرد. زمانی که يک دانشمند تازه مسيلمان شده مسيحی اينگونه شناخت از حضرت ابالفضل (ع) و امام حسين (ع) دارد و اينگونه مدح می‌کند آيا شايسته است که مادح مسلمان شيعه که در مکتب امام صادق (ع) آموزش ديده از سبک و سياق غربی برای مداحی بهره گيرد.

مدير مرکز مباحثات فقهی تبليغی جوادالائمه(ع) ادامه داد: امام صادق (ع) در توصيف قمر بنی هاشم (ع) اينگونه می‌فرمايند: السلام عليک ايها العبد الصالح المطيع لله و لرسوله و لامير المومنين. شأن و جايگاه رفيع اهل بيت(ع) هم در گفتار هم در عمل و هم در برخوردهای اجتماعی اگر لحاظ نشود آنچه انجام می‌شود پوچ و لغو است. هدف اوليا الهی فوق‌العاده مقدس است، بزرگان دين در برخورد با اهل بيت(ع) چگونه رفتار می‌کرده‌اند؟ در احوالات برخی بزرگان داريم که وقتی هنگام مداحی نام يکی از معصومين(ع) را می‌بردند با احترام هر چه تمام‌تر و رعايت آداب مرسوم و معمول در عين حال بدنشان به لرزه می‌افتاد که مبادا نتوانند حق مطلب را ادا کنند و احترام معصومين(ع) را مراعات کنند.

تقوی در بخشی ديگر از سخنانش گفت: پيامبر (ص) در حال سخنرانی معمولا هم به طرف چپ‌ و هم به سمت راست نگاه می‌کردند تا همه را ببينند و همه ايشان را ببينند يکی از کسانی که پيامبر(ع) را دوست می‌داشت خوب چهره پيامبر (ص) را نمی‌ديد خطاب به رسول الله عرض کرد «رعانا» يعنی ما را درياب ما، اين عبارت در زبان عرب دو معنا دارد، معنای دوم آن در لسان عرب معنای صحيحی نبود خطاب شد به پيامبر(ص) که اينگونه پيامبر را صدا کنيد: «انذرنا». وقتی می‌شود بهتر صحبت کرد چرا بايد تعابير دو پهلو استفاده کرد، حتی استفاده از سبک‌ها و روش‌های که دو منظوره است يا به تعبيری دو ‌پهلو است و جامعه از آن دو نوع برداشت می‌کند بايد اجتناب شود مثلا اگر آهنگی و ريتمی هم در عزا و هم در مجالس لغو استفاده می‌شود حتما بايد کنار گذاشته شود و مجالس اهل بيت(ع) مبرای از اين مسائل باشد و اجتناب از آن ضروری است.

مدير مرکز مباحثات فقهی تبليغی جوادالائمه(ع) ابراز کرد: معمولا کسانی که به صورت غيرمعمول عزاداری می‌کنند و يا در مديحه‌سرايی از سبک‌های غير متعارف و... استفاده می‌کنند اين شائبه را به ذهن متبادر می‌کنند که اهداف خاصی مثل برتری‌طلبی و خود بزرگ‌بينی و رياکاری و غلو و غيره را دنبال می‌کنند که قطعا اگر خدای ناکرده چنين اهدافی متصور باشد گناهی نابخشودنی است .